Case Study

Tu, gdzie żyjemy

Kreatywne i artystyczne zaangażowanie dzieci i młodzieży w przyszłość dzielnicy

Co się wydarzyło?

Był to kierowany przez artystów proces twórczy, którego celem było zmapowanie, przewartościowanie, a wreszcie zmiana okolicy oraz zaangażowanie dzieci i młodzieży jako kluczowych interpretatorów. Projekt dał wgląd w codzienne życie dzieci i młodzieży z dzielnicy: ich sposób korzystania z okolicznej przestrzeni, ich przemyślenia, zainteresowania i marzenia, miejsca, które lubią i odwiedzają oraz szczegóły, które zauważają. Zostało to osiągnięte poprzez fotografię, film, sztukę wizualną, kreatywne pisanie i konkretną ekspresję artystyczną, łączącą narracje publiczne, osobiste i poetyckie. 400 dzieci i młodzieży z lokalnych szkół, centrum dla młodzieży Klubhuset i ośrodka opieki pozaszkolnej (SFO) pracowało z 12 artystami w kilku powiązanych ze sobą projektach. Tworzyli rzeźby i kamienie pamiątkowe, rysunki na temat pojęcia domu, fotografowali sekretne miejsca i miejsca spotkań, pisali teksty inspirowane pobliskimi lasami i brzegiem morza, a także produkowali muzykę, film i inne media na temat swojej okolicy.

Kogo warto zaangażować?
centrum młodzieżowe
szkoły
instytucje kultury

Dlaczego?

Głównym problemem Lindholm jest stygmatyzacja, która utrzymuje się od dziesięcioleci pomimo kilku prób rozwiązania tego problemu przez władze miasta. Uprzedzenia dotyczą bezpieczeństwa, języka, kwestii kulturowych i religijnych, deprywacji społecznej i po prostu poczucia wyobcowania. Akt „budowania mostów”, cytując Lindholm Indefra, wydaje się kluczowy.

Projekt ma na celu wspieranie dzieci i młodzieży w pracy ze społecznością i w jej ramach, rozwijanie silniejszego poczucia tożsamości sąsiedzkiej oraz wspieranie bardziej aktywnej i otwartej społeczności lokalnej. Podejście to koncentruje się na przestrzeni publicznej. Naszym celem było zintegrowanie tych perspektyw z różnymi fundamentalnymi zmianami planowanymi w społeczności lokalnej. Mieliśmy nadzieję włączyć tę perspektywę do procesów podejmowania decyzji oraz w odniesieniu do procesów planowania i projektowania na różnych poziomach.

Jak? (narzędzia i metody)

Podstawowe etapy projektu zostały wykorzystane do jego zakotwiczenia i jako rama strukturalna, co było ważne. Poszczególne etapy i cały proces musiały zostać zindywidualizowane, przeplanowane i często stawały się wzajemnie powiązane.
Mapowanie: Pod wieloma względami projekt „Tu, gdzie żyjemy” okazało się być rozległym projektem mapowania. Ukazał wiele różnych perspektyw dzieci i młodzieży oraz podkreślił ich doświadczenia i komunikację artystyczną w dzielnicy.
Opracowywanie wizji: Artystyczne, współtwórcze, zabawne, przemyślane, osobiste i odkrywcze projekty cząstkowe są wizjonerskie na wiele sposobów. Wyrażają one alternatywne, osobiste, szczegółowe i wielogłosowe poglądy na temat wykorzystania dzielnicy z perspektywy dzieci i młodzieży. Kluczowe znaczenie miało uwidocznienie i zakomunikowanie tych procesów i rezultatów poprzez wystawy i publikacje.
Projektowanie: Faza projektowania obejmowała stworzenie nowych formatów interdyscyplinarnej współpracy w ramach miasta, formatowanie wystaw publicznych, zaprojektowanie elementów i treści przestrzeni publicznej Friheden, stworzenie nowych metod współtworzenia z udziałem artystów oraz planowanie kulturowe i zaprojektowanie ram dla zaangażowania artystów i lokalnych instytucji kultury.
Wdrożenie: Faza realizacji obejmowała pracę z konkretnymi grupami roboczymi, odpowiedzialnymi za określone zadania, w tym w zakresie kultury i sztuki, a także partnerstw i tradycji. Prace dotyczyły także finansowania działań projektowych w przyszłości. Oprócz tego stworzono nowe fizyczne platformy, jak na przykład kontener kulturalny. Obejmuje on przejęcie sklepu jako przestrzeni projektowej oraz nowy festiwal dla dzieci i młodzieży oparty na metodach UCP. Opracowywane są także nowe metody włączania dzieci i młodzieży w procesy planowania urbanistycznego, do wykorzystania w przyszłości.

Dla kogo?

Po pierwsze, dzieci i młodzież w wieku 5-18 lat są angażowane głównie poprzez szkoły, świetlice i kluby młodzieżowe.
Po drugie, społeczność Lindholm jest pośrednio angażowana poprzez działania z dziećmi. Ale jest to również grupa docelowa dla publicznych działań artystycznych w dzielnicy Lindholm.
Po trzecie, mieszkańcy miasta Nykøbing Falster, których opinie i postawy są uwzględnione w projekcie.
Po czwarte, inne specyficzne grupy docelowe, takie jak projekt Camilli Berner angażujący osoby starsze, budujący więzi i dialog między pokoleniami.

Ile czasu potrzeba?
4 miesiące wstępnego mapowania
17 miesięcy opracowywania wizji i dalszego mapowania
9 miesięcy wdrażania działań, które łączą w sobie mapowanie, wizję i projektowanie

Na co powinniśmy uważać?

W rzeczywistości oś czasu jest bardziej skomplikowana ze względu na istnienie wielu projektów pobocznych. Były one uzależnione od zewnętrznych cykli i ram czasowych, na przykład roku szkolnego czy okresów finansowania uzupełniającego. Jednym z wyciągniętych wniosków jest to, że program na okres wakacji letnich musi być elastyczny i obejmować raczej warsztaty otwarte, a nie całodniowe czy całotygodniowe zajęcia.

Co się udało?

Każdy projekt poboczny, stworzony w wysoce partycypacyjny sposób, miał swoją wartość, bardzo ważne były też różne prezentacje, wystawy i publikacje. Projekt stale zyskiwał nowe wsparcie finansowe, a możliwość kontynuowania projektów była bardzo cenna. Praca w tak złożonej dziedzinie wymaga czasu. Ważny i kluczowy dla tego procesu jest czas, pozwalający na zbudowanie relacji i tradycji. W projekcie postawiliśmy na wysoki poziom jakości artystycznej oraz na inkluzywny, eksperymentalny i współtwórczy potencjał kultury. Korzystając z doświadczeń projektu „Tu, gdzie żyjemy”, stworzono partnerstwo z kilkoma partnerami w ramach rozszerzonego programu na lata 2021-2024, przy dodatkowym wsparciu Duńskiej Rady Sztuki i funduszy lokalnych.

Case studies