Case studies
Case Study
“GaardenEckenEntdecken”
Odkrywanie zakątków Gaarden. Reaktywowanie potencjału dzielnicy poprzez wykorzystanie jej różnorodności kulturowej
Co się wydarzyło?
Projekt skupiał się na identyfikacji przestrzeni publicznych postrzeganych w sposób pozytywny lub negatywny oraz na zwiększeniu ich potencjału jako miejsc spotkań i wymiany. Podczas pracy w dzielnicy punkt ciężkości przesunął się na kwestie tematyczne, podniesione przez mieszkańców w trakcie procesu. Kwestie te zostały podjęte w sposób artystyczny i wdrożone w formie dni i tygodni akcji jako artystyczne odpowiedzi na palące potrzeby i życzenia mieszkańców. Tematami przewodnimi były: Więcej szacunku, Więcej zieleni i kwiatów, Więcej wspólnoty, Więcej bezpieczeństwa i Więcej czystości.
- Kogo warto zaangażować?
- lokalne organizacje kulturalne
- organizacje młodzieżowe
- organizacje artystyczne
- miejsca, w których odbywają się imprezy i wydarzenia artystyczne
- lokalne kluby i stowarzyszenia
Dlaczego?
Reputacja dzielnicy jest, pod wieloma względami, dużo bardziej negatywna niż rzeczywistość. Dużym problemem są stygmatyzacja i segregacja etniczna. Wielu mieszkańców zwraca uwagę na widoczne gołym okiem problemy, takie jak złe utrzymanie ulic, chodników, podwórek oraz deficyt terenów zielonych. Wiele osób czuje się w Gaarden niebezpiecznie.
Poziom zaangażowania i innowacyjności w sprawy publiczne i społeczne jest niski, co tworzy niezdrową sytuację, w której dominuje garstka osób, a nieformalne hierarchie są widoczne. Przełożyło się to także na brak zaufania między społecznością a władzami miasta. Zmiana spojrzenia na walory tego obszaru była kluczowym czynnikiem wzmacniającym tożsamość mieszkańców, a co za tym idzie, ich zaangażowanie w sprawy dzielnicy.
Jak? (narzędzia i metody)
- Proces w dużej mierze przebiegał zgodnie ze strukturą zaproponowaną w ramach planowania kulturowego.
- espół rozpoczął od działań związanych z mapowaniem: działań partycypacyjnych oraz analizy SWOT. Wkrótce potem do zespołu dołączyła artystka, która zaczęła mapować zasoby kulturowe dzielnicy, a także emocje i odczucia mieszkańców związane z ich sąsiedztwem.
- Odbyły się spacery prezentujące dzielnicę z różnych perspektyw. W procesie opracowywania wizji zespół zaproponował lokalnej społeczności „drzewko wizji”, na którym mieszkańcy mogli umieścić swoje życzenia i marzenia.
- W tym projekcie projektowanie i wdrażanie mogą być postrzegane raczej jako jeden proces, a zatem odbywały się one jednocześnie. Podczas oddzielnych wydarzeń poświęconych problemom dzielnicy wykorzystano takie narzędzia jak slam poetycki, warsztaty artystyczne, gotowanie, kaligraffiti i obiekty świetlne.
Dla kogo?
- Celem projektu było włączenie weń osób o różnym pochodzeniu etnicznym, ponieważ w większości były one niedostatecznie reprezentowane w procesach partycypacyjnych, które miały miejsce w dzielnicy do tej pory.
- Kolejną kluczową grupą docelową były dzieci i młodzież. Ideą projektu było wzmocnienie młodego pokolenia w uczestniczeniu w kształtowaniu środowiska, w którym żyją oraz pokazanie im, że mogą mieć wpływ na rozwój swojej dzielnicy.
- Ile czasu potrzeba?
- 4 miesiące mapowania
- 7 miesięcy opracowywania wizji
- 8 miesięcy projektowania i realizacji wydarzeń partycypacyjnych
Na co powinniśmy uważać?
Długoterminowa współpraca z jedną artystką pomogła zbudować zaufanie między nią a lokalnymi graczami i mieszkańcami. Z drugiej strony oznaczało to jednak, że cała twórcza odpowiedzialność w trakcie procesu była skoncentrowana na niej i od niej zależna. Współpraca z grupą artystów mogłaby przyczynić się do większej różnorodności twórczej i większego wzajemnego wsparcia. Działania powinny być uruchamiane w krótkim czasie, aby utrzymać zainteresowanie i motywację na wysokim poziomie. Im więcej czasu upływa pomiędzy wydarzeniami i projektami, tym większe ryzyko, że proces wytraci energię.
Co się udało?
- "Chcieliśmy wzbudzić ciekawość i zainteresowanie mieszkańców ich własnym sąsiedztwem, pokazać im nowe perspektywy i wysłuchać ich historii.."
