Narzędzia i metody

Filmowa reprezentacja

Kiedy się przydaje

Tworzenie filmów dokumentujących charakter dzielnicy, relacje różnych osób, grup z tym miejscem można wykorzystać na różnych etapach pracy w projektach planowania kulturowego. Mogą na początku stanowić element mapowania, który pomoże wam poznać dzielnice z perspektywy mieszkańców reprezentujących np. różne grupy wiekowe czy zrzeszonych wokół różnych tematów ważnych dla dzielnicy. W momencie tworzenia wizji możecie pracować tez nad filmami przedstawiającymi różne wizje przyszłości tego miejsca, czy wskazującymi kierunki działania i materialne i symboliczne zasoby dzielnicy – jak kolory, powtarzające się wzory, materiały jak, drewno, woda, cegła, ale też emocje, charakterystyczne sceny z życia dzielnicy, ważne wydarzenia, osobiste odczucia. Film może też być waszym docelowym projektem, który będzie wzmacniał głos mieszkańców we współdecydowaniu o przyszłości dzielnicy. Wykorzystanie siły obrazu i ekspresji artystycznej oraz emocji jakie potrafi wywołać osobisty przekaz filmowy otwiera szerzej możliwości współpracy i ułatwia zrozumienie innych – tworzy przestrzeń empatii. Ważne jest by estetykę i charakter filmowej wypowiedzi wybrała współtworząca je grupa: film może opowiadać konkretna historię, może mieć charakter dokumentalny, artystyczny czy estetykę nawiązującą do teledysków.

Instrukcja krok po kroku

Zastanówcie się jakie grupy użytkowników przestrzeni chcielibyście zaprosić do przedstawienia ich perspektywy na życie w dzielnicy lub jakie elementy DNA dzielnicy chcecie dokumentować. Decyzja będzie zależała od tego na jakim etapie planowania kulturowego jesteście i co już wiecie o miejscu.
Zaproście do współpracy lokalne organizacje, które zrzeszają interesujące was grupy. Możecie też przyjąć strategię ulicznej sondy i dokumentować wypowiedzi przechodniów.
Jeśli pracujecie z grupą, zadecydujcie wspólnie jaki charakter miałby mieć film i zgodnie z tym wyborem wybierzcie artystę/artystkę, dokumentalistów lub dziennikarzy, z którym chcecie współpracować.
Podczas wspólnych warsztatów mieszkańcy i zaproszeni twórcy będą wspólnie tworzyć narrację filmu, wybierać historie, obrazy, dźwięki, miejsca, które powinny się w nim znaleźć.
Samo nagranie filmu może nadal być forma partycypacji lub indywidualną praca artysty.
Gotowy film udostępnijcie w internecie - szczególnie w mediach społecznościowych, prezentujcie go na spotkaniach dotyczących przyszłości dzielnicy, wysyłajcie do lokalnych decydentów, urzędników, firm.
W programie UCP powstały filmy prezentujące perspektywę dzieci i młodzieży. W Guldborgsund artystka Julie Myers współpracowała z grupa chłopców przy filmie prezentującym ich codzienne życie w mieście. W Gdańsku reżyser teledysków hiphopowych – Dominik Szelfer pomógł młodzieży z Nowego Portu wyrazić ich relacje z miejscem, lokalne problemy i oczekiwania.